آینه دیشب خوابش نمیومد، نشسته بود داشت نقاشی میکشید، هر چی هم میکشید میگفت گلابی یا فلفلِ. بعد فلفل رو الکی با دست برمی‌داشت میذاشت دهن باباش و میگفت بخور و گلابی رو به من میداد من به به و چه چه میکردم و سنگ میگفت تند بود آه سوختم و آینه غش می‌کرد، یک شادی کم هزینه
تعطیلات عید رفتیم پارک ژوراسیک و اونجا در قسمت حشرات یک اسب هم بود که آینه هم باهاش عکس گرفت و هم سوارش شد، اسم اسبِ، سلطان بود، چند وقت پیش ازش پرسیدم آرزوت چیه، مفهوم آرزو رو نمی‌دونست براش توضیح دادم و آخرش گفتم چی دوست داری گفت دوست دارم سوار اسب سلطان بشم، دیشب هم پریده بود پشت باباش و میگفت سلطان(فکر کنم قبلا نوشته بودم اینو) شو، دوست دارم. و تصمیم گرفتیم که امسال تولدش رو سه تایی بگیریم، البته احتمالا عمه اش کیک درست میکنه و یکبار با اونا تولد میگیریم و بابا هم کیک میخره و یکبار خونه مامانم اینا میگیریم، تصمیم گرفتیم به جای اون کیک مک کوئین که هر جا رفتم زیر 3 کیلو سفارش قبول نکرد سه تایی بریم پارک آب و آتش (از عید بهمون گفته بریم کافی شاپ ) بریم کافه ویونا روبروی پارک و پسرک عاشق شیک ما شیک شکلات مخصوصش رو بخوره و بعد به عنوان کادوی تولد سوار اسبچه خزری که در قسمت اسب سواری پارک هست بکنیم و دل بچه رو شاد کنیم، یکبار هم چند ماه قبل عکس دلفین دید گفت چه ماهی قشنگی گفتیم دلفین هست، رفتیم سمت برج میلاد که متوجه شدیم دلفیناریوم رو تعطیل کردند، یک دلفیناریوم هم طلبش، البته از اون موقع هر وقت از هر کجا برج میلاد رو میبینه میگه برج میلاد بریم دوفیل (دلفین) ببینیم
کلاس موسیقی رو اواسط ترم 2 هست، هم راضی ام هم ناراضی، ادامه با این آموزشگاه یا رفتن به یک آموزشگاه دیگه یکی از چالش ها و دغدغه های این مدت ماست، ده روز پیش هم رفتم مهد آدم برفی و فرفری ها رو دیدم که خوشم نیومد، اگر کسی محدوده آرژانتین، ساعی یا شهید بهشتی و شریعتی پایین تر از همت مهد مناسبی میشناسه ممنون میشم که معرفی کنه .
این روزها بیشتر از هر زمان دیگه ای داریم به (قول سنگ) هجرت فکر می‌کنیم، البته نه الان و نه یک دفعه، با برنامه ریزی 5 ساله و نه برای همیشه ولی واقعا ظرفیت و توانایی رشد در جایی که مدنظرمون هست بیشتره، بعضی وقت ها باید انسان ها پوسته خودشون رو برای رشد بشکافند باید دنیای جدیدی ببینند، به خاطر همین داریم یکسری کلاس های جدید میریم مهارت های جدید یاد میگیریم و چون نمیتونیم با کسی بلاخص خانواده هامون در این مورد صحبت کنیم کارهامون از نظرشون بی معنا میاد به خاطر همین کمتر از اهداف و برنامه هامون براشون میگیم و زندگی رو از نگاه اونا روتین وار ادامه میدیم
این روزها دارم سعی میکنم آهنگ ماه عسل رو بزنم
هر چند که هم کم وقت میزارم و هم کم تمرکز اما باز یک چیز عجیب غریب در آمده که خودمم با آهنگ همراهی میکنم (نگران منی به تو قرص دلم تو کنار منی نمی ترسه دلم بغلم کن ازم) تا همینجا، اونقدر بد میزنم و بد میخونم سنگ میگه جون مادرت تو یکی یا فقط آهنگ بساز یا بخون، دو تا کار رو با هم انجام نده، بماند که وضع خودش وقتی گلنار میزنه و میخونه به از من نیست، اینبار ضبط میکنم حساب کار بیاد دستش
هرجا که هستید در کنار هم شاد باشید و سلامت . رشد و پیشرفت به جلو تجربه های نو و پر از ریسک آدم رو به تکاپو وادار می کنه و امید رو توی دل میکاره
ممنون از دعای زیباتون
سلام.
ای جان به آینه. واقعا قشنگه که بچه ها ساده شاد میشن و ما رو هم شاد میکنند.
عالیه که واسه تولدش میخواید کاری رو انجام بدین که مسلما کلی توی ذهنش حس و حال خوب ایجاد میکنه. واقعا ارزشش از کلی خرج کردن واسه چیزای جانبی بیشتر هست. البته که کنار خانواده ها بودن هم با ارزشه .
مهاجرت تصمیم خیلی بزرگ و سختیه. بی گدار هم نمیشه به آب زد. اما به نظر من اون ته تهش یک شجاعت و پذیرش بزرگ میخواد. چیزی هم نیستش که توی حوزه درک کامل خانواده ها باشه...همون بهتر که زیاد در جریان قرار نگیرند . فقط واسشون استرس و ابهام ایجاد میشه و مدام هم به شما منتقل میکنند.
برام جالب بود که گفتین مهاجرت اما نه برای همیشه...
سلام
این مملکت برای ماست، هویت ماست،. هر کجای دنیا هم که باشی باز بیگانه ای، به نظرم کسی که میخواد بره نباید تمامی پل های پشت سرش رو خراب کنه باید زندگیش رو اینجا داشته باشه تا حتی زمانی که میاد به خانواده اش سر بزنه سر خونه زندگی خودش باشه، بعضی وقت ها مهاجرت یک تغییر هست یک تکامل، واقعا برای تمام زندگیم دوست ندارم برم
انشالله که شرایط جور بشه و به خواستتون برسید
انشالله ، ممنون
چه خوب
موفق باشید
ممنون