خلوت مادرانه

از روزی که واکسن شش ماهگی رو زدیم تا روز شنبه, آینه به پسری تبدیل شد که من اصلا شناختی ازش نداشتم, همش گریه میکرد, شیر نمی خورد, غذا نمی خورد, بی حال بود, کارهای خیلی خطرناک انجام میداد و همه این ها ا نقدر اعصابم رو بهم ریخته بود که مدام باهاش کلنجار میرفتم و هر لحظه صدای داد و بیداد من و گریه آینه تو خونه شنیده میشد,همش با زور غذا داخل دهانش میذاشتم و به زور دارو میدادم و حتی به زور می خوابوندم,روز شنبه باز با همون وضعیت از خواب بیدار شدیم و با گریه صبحانه خورد و چون کار داشتم سه تایی حاضر شدیم و رفتیم بیرون,ساعت 12 من کاری داخل طرح داشتم سنگ منو جلوی پارک لاله پیاده کرد و گفت من و آینه میریم کمی در پارک میگردیم,شیر دوشیده بودم و خیالم راحت بود,رفتم و سوار تاکسی شدم و ناگهان بی اختیار اشک از چشمام جاری شد,تا رسیدن به مقصد گریه کردم,انگار با این اشک ها داشتم تمام فشاری رو که در این شش ماه اکثر اوقات به تنهایی رو دوشم بود رو خالی میکردم,رفتم و در اداره ای که کار داشتم کارم رو انجام دادم و در حالی که نم نم بارون میبارید کلاه بارونیم رو کشیدم رو سرم و دستامو گذاشتم داخل جیبم و ترجیح دادم پیاده برگردم و با خودم خلوت کنم,اون قدر فکر کردم تا بلاخره جواب مشکلاتم رو پیدا کردم,راستش تمام مشکل من بودم نه آینه,به این نتیجه رسیدم که سطح توقعم از آینه خیلی خیلی خیلی خیلی بالاست,مثلا همش دوست دارم لباساش تمیز باشه و لک غذا روش نباشه پس ترجیح میدم اجازه ندم دستشو داخل غذا ببره یا قاشق دستش بگیره,دوست دارم گریه نکنه اما خیلی توقع بی جایی هست و طبق غریزه باید نیازهاش رو با گریه بگه,دوست دارم قطره هاش رو راحت بخوره در حالی که خودم وقتی قطره آهنش یک قطره رو دستم می چکه از بوی بدش حالت تهوع میگیرم, آینه همه این دوست داشتن های من بود ولی من نمی دیدم,وقتی زیر بارون قدم زدم فهمیدم خسته ام ,نه از دست آینه بلکه از دست خودم,چون خودم رو غرق وسواس های مادرانه کرده بودم ,رسیده بودم میدان ولیعصر رفتم و برای خودم یک آبمیوه خریدم و روی یکی از نیکت های وسط بلوار نشستم و به خودم قول دادم از همین لحظه عوض بشم,گوشیم زنگ خورد ,دیدم سنگه,گفت من و آینه رفتیم رستوران هتل بلوار شما هم بیا چی سفارش بدم,سریع سوار تاکسی شدم و جلوی هتل پیاده شدم ,تا از در رفتم داخل آینه چنان ذوق صداداری کرد که همونجا قلبم از شادی لبریز شد,نشسته بود رو صندلی غذا,سنگ سوپ سفارش داده بود گفت یکم بهش بدیم داره نگاه میکنه گفتم نه ولی یادم افتاد قراره عوض بشم در ضمن یه مقدار کم از سوپ سر قاشق چیزی رو به خطر نمی نداخت,بهش سوپ دادم و اونم کلی خوشش اومد,اصلا خودم رو سرزنش نکردم که چرا از خونه براش غذا نیاوردم,بعد هم رفتیم خرید کردیم و برگشتیم خونه,به طرز معجزه آسایی از روز شنبه همه چیز داره به بهترین شکل ممکن سپری میشه,دیشب از سنگ بابت اون دو ساعتی که آینه رو نگه داشت تشکر کردم, گفتم واقعا نیاز داشتم برای چند ساعتی از هر دو نفرتون دور باشم,گفت هر وقت خواستی بگو چند ساعت آینه رو با خودم ببرم دفتر

غذا خوردن آینه خدا رو شکر به حالت قبل برگشت,مامانم و مادر سنگ معتقد بودند به خاطر واکسن اون تغییرات در آینه ایجاد شده بود ولی خودم معتقدم یکی از گذرهای سنی مهم زندگی آینه بود,سنی که الان ما رو می شناسه,معنای اضطراب جدایی رو می فهمه و خیلی از رفتارهاش کنترل شده و حساب شده است,مثلا برای جلب توجه الکی سرفه میکنه و خیلی رفتارهای دیگه

انشالله که دامن همه عزیزانی که به بلوغ عقلی برای داشتن فرزند رسیدن سبز بشه,بچه دار شدن صرفا تولید مثل نیستپرورش یک نسل هست پس الزاما بلوغ جنسی نشان دهنده آمادگی و توانایی افراد برای این اتفاق مهم و بسیار پرمسئولیت نیست