نیمه پاییز

این وبلاگم دو ساله شد و سابقه وبلاگ نویسی من ، فکر کنم به ده سال رسید . تا به امروز کلی وبلاگ در زمینه های مختلف ساختم و مطلب نوشتم . اما این وبلاگ برام متفاوت تر از همه اون هاست . بیشتر شبیه خود واقعی ایم هستم یا اصلا بهتره بگم خود واقعی ایم هستم .

پاییز داره تموم میشه  . کارهام به روال سابق برگشته . دفتر رو جابه جا کردیم . تقریبا اسباب کشی یک هفته ای زمان برد . بعضی از وسایل چاپ رو باید تکنسین های خودشون میومدند برای جمع آوری و حمل و نقل و نصب دوباره . به خاطر همین یک هفته ای طول کشید .

این مدت همای سعادت یارمون بود و اقوامی رو که به زور سالی یکبار میدیدم سه بار در عرض سه هفته دیدیدم . اولین بار عمه مهمونی داشت، هفته بعدش مامانم ختم انعام داشت و هفته بعدترش مامانم مهمونی گرفت . البته زنونه . یکی از ویژگی های خوب فامیل ما مهمونی های زنونه ای هست که برگزار میکنند . خیلی خوش میگذره . اول نماز و ناهار . بعد شستن ظرف ها و پذیرایی با چایی و شیرینی و میوه . بعدش تلاوت قرآن یا خواندن دعاهایی مثل حدیث کساء و یا زیارت عاشورا و در آخر بزن برقص. یعنی همه چیزمون سر جای خودش برگزارمیشه . مامان ها با هم مشغول هستند و دختر ها در یک اتاق دیگه با هم . جو مثبت و آرام و کم حاشیه ای میشه . زیاد هم سخت نمیگیرن . از چند سال پیش که مامان و زن عموها دچار کمر درد شدند تصمیم بر این شد که فقط یک مدل غذا به همراه سوپ یا آش باشه . لیوان یکبار مصرف و آش یا سوپ و غذا و سالاد هم فقط در یک بشقاب خورده بشه . الکی ظرف کثیف نکنند . چون ما جوون ها گناه داریم . سفره هم یکبار مصرف . طرح خوبی بود و با اکثریت آراء در کسری از ثانیه پذیرفته شد. پذیرایی هم الزاما فقط با میزبان نیست .البته منظورم خرید وسایل پذیرایی نیست . کمک در پذیرایی است . مثلا تعارف کردن میوه و شیرینی و چایی مسئولین خاص خودش رو داره . یه جورایی کسی افاده به خرج نمیده . در حال حاضر مشغول رایزنی برای طرح کتری و قوری رو بیار هر کی خواست چایی تو استکان خودش بریز هستیم تا از شستن مداوم استکان ها هم راحت بشیم . البته یکی دوبار آزمایشی انجام شده و از طرف بزرگترها  استقبال شده ولی یکم برای ما جوون ها سخته . خدا رو شکر مهمونی ها خیلی خوب بود و کلی انرژی بهمون منتقل کرد .

یک  جمعه هم رفتیم چاردانگه . بر خلاف تصورمون پدر جانمان برای  محمد طاها گویا زیادی ذوق داره و هر چقدر که ما میگیم زوده اصلا توجهی نمیکنه . هر چند که طبق برنامه اش یکسری از وسایلی که قراره برای این بخره برای بچه های برادرم هم قراره خریداری بشه . (برای مثال رفته بازار و یک تیشرت خوشگل دیده بود در سه سایز با یک طرح خریده . یکی برای شش ماه ، یکی دو سال، یکی 11 سال ، منم لج کرده بودم اعتراض میکردم پس مال من کو/ خدا  همه پدر و مادرها رو حفظ کنه )  رفتیم و چندتا طرحی که خودش دیده بود رو بهمون نشون داد . انصافا خوشگل بودند ولی راستش من تخت کودک نوجوان نمیخوام . من تخت کوچیک متناسب با فضای خونم رو میخوام . به طبع بعد از چهار سالگی معتقدم باید در اتاق بچه میز تحریر و کتابخونه گذاشته بشه که اون موقع تخت مناسب تری با توجه به سنش میخریم . از طرفی من به جزء تخت هیچ وسایل چوبی دیگه ای نیاز ندارم . فعلا در حال چانه زنی با پدر بزرگوار هستیم .

آژمایش غربالگری دوم رو مجددا رفتم آزمایشگاه نیلو . خوبیش اینه که تا ساعت 7 بعد از ظهر نمونه گیری دارند . سونو آنومالی هم در دی ماه قراره انجام بشه . انشالله که همه کوچولوها سالم و سلامت باشن و همه به آرزوهای شیرینشون برسن

این روزها سنگ رو خیلی کم میبینم . واقعا خیلی کم . روزهای تعطیل و پنجشنبه و جمعه هم یا کلاس داره یا جلسه و همین باعث شده از ساعت 9 صبح بره تا 10 شب . یه جورایی معاشرتی با هم نمیکنیم . بیرون نمیریم . غذا نمیخوریم  و همین باعث ایجاد دلخوری میشه . این جلسات  بشدت کلافه و عصبیم کرده . از طرفی دلم واقعا براش میسوزه . یعنی چیزی به عنوان خواب نداره . جمعه ساعت 11 شب با یک دست گل خوشگل اومد خونه . میگه ببخشید این مدت خیلی سرم شلوغه میدونم نتونستم کنارت باشم . انشالله که کار همه جوون ها سر و سامان بگیره و خدا از مخزن گنجینه های عالمش  بهشون ثروت حلال به همشون بده . الهی آمین 

قرعه کشی جام جهانی هم انجام شد و ما در گروه B با پرتقال و اسپانیا و مراکش همگروه شدیم . چنان میگن گروه مرگ که اگر کسی بشنوه فکر میکنه چه خبره . از دیدگاه من ، ما حتی با لهستان و پاناما و پرو هم هم گروه میشدیم باز برامون گروه مرگ محسوب میشد . زیاد خیالی نیست . تنها حسنش اینه که حداقل دو تا بازی خیلی خوب با دو تا تیم خیلی خیلی خوب  و بازیکنای خیلی خوب ترش میتونیم ببینیم .