هر دم از این باغ بری می رسد

خدا رو هزاران مرتبه شکر. بلاخره آینه رو بردیم اکو قلب و دکتر گفت داره بسته میشه فقط یک رگ هنوز مشکل داره که گفت تا سه ماه دیگه کاملا به امید خدا خوب میشه و برای اطمینان و چکاپ باید در سه ماهگی مجددا بریم برای اکو . ما آینه رو پیش فوق تخصص نوزادان می بریم و ایشون در همون اولین مراجعه دکتر قلب رو بهمون معرفی کردند . اسم دکتر رو می نویسم اما امیدوارم هیچ کودکی گذرش نیفته . الهی آمین. دکتر محمد پور ، فوق تخصص قلب کودکان . مطب نداره . در بیمارستان بهرامی ویزیت میکنه .

موردی که این مدت اذیت و نگرانمون کرده بود ، ترشحات زرد رنگ از ناف آینه بود . نافش 12 روزگی افتاد اما تا همین امروز ترشح داره . دیروز نوبت ویزیت یک ماهگیش بود . بردیم پیش دکترش . تا دید گفت قسمتی از ناف مونده و همین باعث ایجاد ترشح میشه . دکتر  ملائیان رو که جراح عمومی کودکان هست رو بهمون معرفی کرد تا بریم و برامون عمل کنه . البته قبلش پیشنهاد داد از روش سنتی استفاده کنیم . هر چند ساعت، سه چهار دونه نمک طعام رو بریزیم داخل نافش. دیشب با کلی ترس و لرز انجام دادم . صبح دیدم نافش و گاز استریل روش خونیه . یه سرچ در نت کردم دیدم کلی مقاله در این مورد هست و یک روش برای درمان عفونت ناف و باقی مونده ناف نوزادانه . به هر حال به خدا توکل کردیم تا یک هفته امتحان می کنیم اگر خوب شد خدا رو هزاران مرتبه شکر ، اگر نه میریم پیش دکتری که بهمون معرفی کردند .

یک ماهگی آینه بسیار شیرین تموم شد . جشن یک ماهگیش رو با خریدن کیک و شمع سه نفره جشن گرفتیم . خدا این روزهای شیرین رو برای همه منتظرا رقم بزنه . الهی آمین .

متاسفانه در آخرین روز ماه رمضان خبر رسید که نوه عمه ام و دامادش فوت کرده . بنده خداها . دختره 17 سالش بود و پدرش جوان. خدا به دختر عمه ام صبر بده . من که نتونستم در مراسمشون شرکت کنم . تماس گرفتم و عمه ام گفت کسی از شما انتظار نداره ، هنوز چله بچه ات در نیومده . اما بشدت حالم رو بد کرد . خدا رحمتشون کنه 

شب عید فطر تصمیم گرفتیم به مناسبت یک ماهگی پسر کوچولو بریم شهر کتاب و براش کتاب هدیه بگیریم . طبق معمول آماده شدیم و از اونجایی که می خواستیم شام هم بریم بیرون ، کریر رو برداشتیم و رفتیم . موقع بیرون رفتن هم برای اینکه هم خودم راحت باشم هم آینه شیر می دوشم و میبرم با خودم و کلا آینه به محض خروج ما از خونه می خوابه تا برگشت.  تو ماشین مثل همیشه خواب بود . رفته بودیم شهر کتاب کلاته . تا وارد شهر کتاب شدیم چنان جیغ هایی میزد که نتونستیم کتاب ها رو ببینیم . هر چند که در مواقعی که آینه نفس تازه میکرد برای جیغ بعدی من یک کتاب خریدم و بدو از اون مکان زدیم بیرون . و به محض خروج از اونجا ، آینه یک لبخند تحویلمون داد و خوابید . تازه ساعت 7 شده بود و دیدیم تا موقع افطار خیلی زمان داریم . تصمیم گرفتیم بریم باغ کتاب. آینه هم در حال چرت . تا رسیدیم بارون گرفت . چند دقیقه ای نشستیم داخل ماشین و بعدش پیاده شدیم . این بار آینه رو داخل کریر گذاشتیم تا هم اون راحت باشه هم ما . در طول مسیر ساکت بود ولی تا وارد بخش کتاب کودک شدیم باز شروع کرد به گریه کردن . گریه ها . من نشستم رو صندلی هایی که اونجا بود و سنگ گفت من میرم چند تا کتاب بخرم . آینه هم همچنان در حال گریه . شیر نمی خورد . هر کاری کردم ساکت نمیشد . آخر سر با عصبانیت رفتم سراغ سنگ و گفتم بریم . یکم هم بحث زن و شوهری کردیم و اومدیم بیرون و باز ساکت شد . رو به سنگ کردم و گفتم بریم خونه . گفت شیشه قراره شام بریم بیرون . گفتم داره بیقراری میکنه . گفت بچه است . یعنی نمی دونم خدا به این مردا چرا منطق نداده. از طرفی این اولین باری بود که اینطوری بیقراری میکرد . قبلا هم رفته بودیم رستوران و آینه مثل یک جنتلمن واقعی رفتار کرده بود و خوابیده بود . با هزار اما و اگر پذیرفتم  شام بیرون باشیم . نشون به این نشون که از لحظه ورودمون به رستوران ، صدا از میز و صندلی ها در میومد از آینه نه . آینه با چشمایی باز و بیدار داخل کریرش داشت نگاه میکرد و هرزگاهی لبخندی کج که غیر ارادیه تحویلمون میداد و هر کی از کنارش رد میشد کلی قربون صدقه اش می رفت که ماشالله چقدر ساکته . ما هم در سکوت و با لبخند شام خوردیم و نیم ساعتی هم نشستیم و بعدش هم برگشتیم خونه . دیروز هم موقع برگشتن از مطب دکتر ، دیدم سنگ رفت سمت خیابون انقلاب. گفتم کجا میری گفت سر پاتوق همیشگیمون . سر وصال یک کافه هست به اسم کافه قنادی. الان دو سالی میشه که هر وقت دلمون بگیره میریم اونجا و اونقدر منتظر میشیم تا اون دو تا صندلی پشت پنجره رو به خیابون خالی بشه و مثل همیشه من شیک آناناس و سنگ شیک پسته و کیک سفارش میدیم و صحبت میکنیم . یادمه آخرین بار چند روز مونده بود به زایمانم رفتیم و گفتم به نظرت باز هم می تونیم بیاییم اینجا . ماشین رو پارک کردیم و سه نفره رفتیم داخل و پشت همون دو تا صندلی نشستیم و چندتایی عکس گرفتیم و سفارش همیشگی رو دادیم . در طول مدت حضورمون در کافه باز آینه بیدار بود و ساکت و چون کریرش رو نبرده بودیم در بغلم بود . از اونجا که اومدیم بیرون با خنده  به سنگ میگم همین الان یک موضوع مهم رو متوجه شدم . از این بچه درس خوون در نمیاد . اصلا محیط های فرهنگی و کتاب رو دوست نداره اما تا دلت بخواد ، هر چی محیط شکم و غذا باشه رو پایه است .

انشالله که به زودی زود همه اونایی که منتظر هستند، خدا یک کوچولو کنارشون قرار بده و با دیدنش کلی ضعف کنند و با هزار زحمت بخوابونندشون و بعد از خوابیدن ناز دونه شون دلشون براش تنگ بشه و خودشون برن بیدارش کنند و اون بزنه زیر گریه و بگن چه غلطی بود کردم خواب بود راحت بودمااااااااااااا.انشالله که دومین صدای زیبای زندگیتون(اولیش گریه موقع تولدشه) ، صدای زارت و زورت شکمش باشه و شما لبخند بزنید و بگید خدا رو شکر راحت شد و بعدش هم به چهره اش نگاه کنید و ببینید خودش هم یک لبخند کجکی گوشه لبش نقش بسته و خوابیده . انشالله که لباساتون همیشه بوی شیر بگیره و در روز مجبور باشید چندین بار لباس عوض کنید . انشالله که اسکاچ بدست تو خونه تون بچرخید و شیرهای بالا آورده رو فرش و مبل رو پاک کنید و آخرش خسته بشید و بگید ولش کن نهایت میدم قالی شویی. انشالله شب ها در حالی که چشماتون از بی خوابی باز نمی مونه و دارین شیر میدین و کوچولو هم بازیش گرفته دو تا مک کوچولو میزنه و ول میکنه نگاهی بصورت کوچولو و معصوم و زیباش بکنید و اون هم لباش رو غنچه کنه و ادا براتون در بیاره و دلتون ضعف بره و همون موقع از خدا بخواهید که این فرشته کوچولو ها رو نصیب همه بانوان جهان بکنه .